ای نوش کرده نیش را بی خویش کن با خویش را

                     با خویش کن بی خویش را چیزی بده درویش را

تشریف ده عشاق را پرنور کن افاق را

                           بر زهر زن تریاق را چیزی بده درویش را

با روی همچون ماه خود بالطف مسکین خواه خود

                          مارا تو کن همراه خود چیزی بده درویش را

چون جلوه مه میکنی وز عشق اگه میکنی

                            با مه چه همره میکنی چیزی بده درویش را

درویش را چه بود نشان جان و زبان درفشان

                           نی دلق صد پاره کشان چیزی بده درویش را

هم آدم و آن دم تویی هم عیسی و مریم تویی

                         هم راز وهم محرم تویی چیزی بده درویش را

تلخ از تو شیرین میشود کفر از تو چون دین میشود

                         خار از تو نسرین میشود چیزی بده درویش را

جان من و جانان من کفر من و ایمان من

                               سلطان سلطانان من چیزی بده درویش را

ای تن پرست بوالحزن در تن مپیچ و جان مکن

                          منگر به تن بنگر به من چیزی بده درویش را

امروز ای شمع آن کنم بر نور تو جولان کنم

                         بر عشق جان افشان کنم چیزی بده درویش را

امروز گویم چون کنم یک پاره دل را خون کنم

                       وین کار را یک سون کنم چیزی بده درویش را

تو عیب ما را کیستی تو مار یا ماهیستی

                          خود را بگو تو چیستی چیزی بده درویش را

جان را در افکن در عدم زیرا نشاید ای صنم

                             تو محتشم او محتشم چیزی بده درویش را